Τον Οκτώβριο του 2017, στη Σ. Αραβία, κάποια Σοφία, που ίσως και να μην βαφτίστηκε τυχαία με αυτό το όνομα, έγινε το πρώτο στον κόσμο ανθρωποειδές ρομπότ που αναγορεύτηκε σε πολίτη. Κινέζικες εταιρίες επενδύουν στην ανάπτυξη της ρομποτικής συζύγου, που θα έχει τυφλή υπακοή σε όλα της τα καθήκοντα. Τα αυτοοδηγούμενα αυτοκίνητα μελετώνται ακριβώς ως προς το πώς να καταργήσουν τους οδηγούς. Αυτόματα συστήματα ιατρικής διάγνωσης προοδεύουν με σταθερό ρυθμό ως προς την ακρίβειά τους.
Το σημαντικό σε όλα αυτά, που λίγο συνειδητοποιείται, είναι ότι μόλις η μελέτη ολοκληρωθεί, η κυριαρχία τους θα συμβεί σχεδόν ακαριαία. Αν και πάντα θα εξακολουθούν να χρειάζονται πολλά χρόνια για την εκπαίδευση κάθε νέου γιατρού χωριστά, η διαγνωστική νοημοσύνη θα μπορεί να κοπιάρει τον εαυτό της σε άπειρα αντίγραφα αμέσως μόλις ο προγραμματιστής της πατήσει, ικανοποιημένος από την απόδοσή της, την τελευταία εντολή «Save».
Η τεχνητή ευφυΐα ουσιαστικά σε καθιστά προοδευτικά όλο και πιο ανεξάρτητο από το έργο των άλλων ανθρώπων. Μαζί και πιο άχρηστο από ποτέ! Η ολοκλήρωση της βιομηχανικής επανάστασης, κατά πολλούς μια νέα επανάσταση, με την επέκταση της αυτοματοποίησης όχι μόνο στους φυσικούς αλλά και στους πνευματικούς τομείς της οικονομίας, δυνητικά δεν καθιστά τους ανθρώπινους αλγόριθμους – συγνώμη, ανθρώπους- απλώς ανταλλάξιμους: τους καθιστά εντελώς περιττούς, εφόσον δεν θα διαθέτουν γνώσεις πληροφορικής. Που πράγματι μπορεί να είναι ίσως και η αλφαβήτα του μέλλοντος, αλλά μέχρι ποτέ; Μέχρι και αυτό το έργο, ο προγραμματισμός, να αναληφθεί από κάποια αυτοπρογραμματιζόμενη αναβαθμισμένη έκδοση τεχνητής ευφυίας!
Κι αν το μέλλον μας κατακυριαρχηθεί από προγράμματα υπολογιστών, τότε η ύπαρξη του ανθρώπου θα κινδυνεύει η ίδια αυτή να τους μοιάσει. Να χωρέσει ολόκληρη σε ένα πρόγραμμα. Ψυχροί υπολογισμοί και προβλέψεις, χωρίς χαρά, δάκρυ, αγκαλιά, τέχνη, γεύσεις, αρώματα, ομορφιά. Η βασιλεία της τεχνητής ευφυίας θα μπορούσε να είναι το καλύτερο ή το χειρότερο πράγμα που συνέβη ποτέ στην ανθρωπότητα, δήλωσε στα ύστερα της ζωής του ο διάσημος κοσμολόγος Stephen Hawkin.
Σε ένα σύστημα που θα άφηνε έξω τον άνθρωπο όπως αυτός γεννιέται, τα ανθρωποειδή ή έστω οι κάτοχοί τους θα αποτελούσαν μια επικίνδυνη ολιγαρχία. Όσο περισσότεροι θα γίνονται οι περιττοί και ανταλλάξιμοι, τόσο λιγότερη θα είναι η συμμετοχή τους στις αποφάσεις που τους αφορούν. Τα ανθρωποειδή θα μπορούσαν να εκτοξεύσουν την κοινωνική ανισότητα σε δυσθεώρητα ύψη, καθιστώντας τους υπόλοιπους ουσιαστικά ανόητους και περιττούς, περίπου όπως τα ενοχλητικά κουνούπια.
Ο προβληματισμός, βέβαια, δεν αφορά εξαρχής τον αλγόριθμο, αλλά το «ποιον αλγόριθμο», «με ποια μέσα» και «προς ποιους σκοπούς». Μήπως όμως η αγωνιώδης αναζήτηση των αλγορίθμων της τεχνητής ευφυίας εμπεριέχει αναπόσπαστα και την υποχώρηση της ζωντανής;
Εάν ενδιαφέρεστε
να σας αποσταλεί ταχυδρομικά το βιβλίο,
στείλτε μήνυμα στο
kcspigos@gmail.com